ဆောင်းပါး

ဒီတစ်ပတ်တော့ ပယောဂအကြောင်း၊ သိုက်အကြောင်းတွေမရေးဘဲ မိဘကို စော်ကားမိသူတချို့အကြောင်း ရေးမှာဖြစ်ပါတယ်။ ကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ဖြစ်နေဆဲ ဖြစ်ရပ်မှန်တစ်ခုပါ။ မနောမယ

[Unicode] ပြည်ထောင်စုသမ္မတမြန်မာနိုင်ငံတော်၏ ဖွဲ့စည်းပုံ အခြေခံဥပဒေ ၂၀ဝ၈ ၏ ပုဒ်မ ၃၆၁ တွင် အောက်ပါအတိုင်း ပြဋ္ဌာန်းထားသည်။ မနောမယ

ဇနီးသည်မှာ ပဲဆန်များရေစိမ်၍ ဆုံတွင် ထည့်ပြီး ထောင်းနေ၏။ “ဘာလုပ်ဖို့လဲ မိန်းမ၊ ပဲဟင်းချက်မလို့လား”ဟုမေးလိုက်ရာ – မနောမယ

တခြားအကြောင်းတစ်ခု ရေးမယ်ကြံလိုက်ပေမယ့် လောလောဆယ် ဖြစ်ပျက်လာတဲ့အဖြစ်က တော်တော်လေး ဆန်းကြယ်ပြီး မိသားစုပျက်စီးရလုနီးပါး ဖြစ်သွားခဲ့တာကို ရေးသားတင်ပြချင်ပါတယ်။ အကြောင်းအရာကတော့ တနင်္လာသား တစ်ယောက်ပါ။ သူက ကျွန်ုပ်ဆီ လာနေကျဖြစ်ပြီး

ဘုန်းကြီးကျောင်းတွင်နေ၍ ကျွန်တော် ကျောင်းတက်ခဲ့စဉ်တုန်းက ဖြစ်သည်။ ကျောင်းဖွင့်သည့် တစ်နေ့သ၌ ကျောင်းတက်ခေါင်းလောင်းထိုး၍ နိုင်ငံတော်သီချင်းဆိုပြီးသည်နှင့် အတန်းပိုင်ဆရာမ ရောက်ရှိလာ၏။ “မင်္ဂလာပါ ဆရာမ” “မင်္ဂလာပါ တပည့်တို့” မနောမယ

သားတို့ရုပ်ရည်၊ သီတာမည်သား၊ ရေကြည် ချမ်းမြ၊ တစ်ပေါက်ကျက၊ မိဘတို့ဝမ်း၊ ငြိမ်းစတမ်းတည်း – ဟု ရှေးပညာရှိများ ဆိုရိုးပြုခဲ့ကြ၏။ မနောမယ

ဘိုးမင်းခေါင်ကို ယုံကြည်ကြသူများ ဘိုးမင်းခေါင်ကို ဂမ္ဘီရလောက စိတ်ဝင်စား သူတိုင်း သိကြပြီးသား ဖြစ်ပါတယ်။ မကြာတော့တဲ့ ကာလ ၁၃၈၁ ခု၊ တော်သလင်းလပြည့်ကျော် ၂ ရက်မှာ