ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ၾကားဖူး၏။
ၾကားဖူးေသာပံုျပင္မွာ အညာေက်းလက္ ေဒသက ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးသည္ ေအာက္ျပည္ ေအာက္ရြာသားမ်ားကို အထင္ေသးေလ့ ရွိပါသတဲ့။ တစ္ေန႔ေသာအခါ၌ ထိုအေၾကာင္းကို သိထားေသာ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာသား ဦးပဥၨင္းငယ္ တစ္ပါး သည္ ထိုဆရာေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသို႔ အလည္ ေရာက္ ရွိလာခဲ့၏။
ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ထိုဦးပဥၨင္းအား အထင္ ေသးေသာ မ်က္လံုးျဖင့္ၾကည့္ကာ ဦးခ်ၿပီးလွ်င္ၿပီး ခ်င္း “ေမာင္ပဥၨင္း ႏွစ္ဦးတန္ခူးလအခါ ေအာက္ျပည္ ေအာက္ရြာမွာ ဘာပြဲေတာ္မ်ား က်င္းပေလ့ရွိသလဲ”
ဟု ေမးလိုက္၏။ ဦးပဥၨင္းက မိမိကို အထင္ေသး၍ ေမးျခင္းသာျဖစ္မည္ဟုသေဘာေပါက္ၿပီး
“မွန္ပါ့ဘုရား … ႏွစ္ဦးတန္ခူးလအခါ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာ မွာ မီးထြန္းပြဲမ်ား က်င္းပေလ့ရွိေၾကာင္းပါ ဘုရား” ဟု ရြဲ႕၍ ေျဖဆိုလိုက္ရာ ဆရာေတာ္ႀကီးက “လြဲလိုက္ ေလ ေမာင္ပဥၨင္းရယ္”ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ထိုေနာက္ ဆက္လက္ၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးက “ေမာင္ပဥၨင္း … ေမာင္ပဥၨင္းတို႔ ေအာက္ျပည္ ေအာက္ရြာမွာ သီတင္းကြ်တ္တဲ့အခါ ဘာပြဲေတာ္မ်ား က်င္းပေလ့ရွိသလဲ”ဟု ထပ္၍ေမးေတာ္မူျပန္၏။
ထိုအခါ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာသား အာ ဂႏၱဳ ဦးပဥၨင္းက “မွန္ပါဘုရား၊ ဘုရားတပည့္ေတာ္တို႔ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာမွာ သႀကၤန္ေရသဘင္ပြဲမ်ား က်င္းပေၾကာင္းပါ ဘုရား”ဟု ရြဲ႕၍ ေျဖဆိုလိုက္ရာ ဆရာေတာ္ႀကီးက “လြဲလိုက္ေလ ေမာင္ပဥၨင္းရယ္” ဟု ယခင္အတိုင္း ထပ္၍ မိန္႔ေတာ္မူျပန္၏။
ထိုအခိုက္ ေက်ာင္းေပၚသို႔ သီလရွင္ႀကီး တစ္ပါး တက္လာရာ အာဂႏၱဳဦးပဥၨင္းငယ္က ရြဲ႕ၿပီး “ဆရာေတာ္ဘုရား အဲ့ဒါ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဇနီးပါလား ဘုရား”ဟု ေမးလိုက္ရာ ဆရာေတာ္ႀကီးက နဖူးကို လက္ဝါးႏွင့္ ႐ိုက္ၿပီး “အလြဲႀကီး လြဲလိုက္ေလ ေမာင္ ပဥၨင္းရယ္”ဟု ထိတ္လန္႔စြာ မိန္႔ေတာ္မူပါသတဲ့။
ယခုလည္း စာစီစာရိုက္ကြန္ပ်ဴတာ ေအာ္ ပေရတာတို႔၏ စာဖတ္အားနည္းသျဖင့္ စာေပ ဗဟု သုတ နည္းပါးမႈႏွင့္ ေဖာင့္အေျပာင္းအလြဲမ်ားေၾကာင့္ စာမ်ားက်ရစ္ကာ အဓိပၸာယ္မေပၚ၊ အဓိပၸာယ္ပ်က္ ျဖစ္ၾကရသည္။ ယခင္တစ္ပတ္ မေနာမယဂမၻီရ ဂ်ာနယ္ (အမွတ္ ၈၃၅)၌ ေရွးေရး ေဒြးခ်ိဳးကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ကို ေဆာင္းပါးအစ၌ေဖာ္ျပထားရာ စာ႐ိုက္သူ တို႔၏ ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈ၊ ဤေဆာင္းပါးရွင္က စာမူေပးၿပီး ခရီးထြက္သြားရာ ပ႐ုဖ္မဖတ္ႏိုင္မႈတို႔ေၾကာင့္ မူလ ကဗ်ာ ေရးေသာ စာဆိုသာ ရွိေသးလွ်င္ ထပ္၍ ေသခ်င္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ပ်က္ ရွာေပလိမ့္မည္။စာမူရွင္က –
မံႈျပာငယ္ရီ၊ ကုမ္ရာသီတပို႔တြဲမွာလ
ေပါက္လဲငယ္ ထိန္
အဝါေရာင္ေတာက္ခ်ိန္မို႔
ေတာင္ေျမာက္ေလေႏွာ။
ညီးလို႔ရယ္ဝါ
မီး႐ိႈ႕ကာ ဘယ္သူတိုက္ခဲ့ပါလိမ့္
ပူလိုက္ေလ အက်ိဳးဘာမွ်မနပ္ခဲ့ပါကလာ့း။
လူမိုက္ေတြ ပိုးသတၲဝါ သတ္ေရာ့ထင့္
(အိုကြယ္) ႐ိုးျပတ္လယ္ေတာ။
ေရးေပးခဲ့ရာ –
ဂ်ာနယ္၌ ေတာင္ေျမာက္အစား၊ ေထာင္ ေျမာက္ဟုလည္းေကာင္း၊ ဘယ္သူတိုက္ခဲ့ပါလိမ့္ အစား ဘယ္သူ ထိုက္ခဲ့ပါလိမ့္ဟုလည္းေကာင္း၊ ပိုးသတၲဝါ သတ္ေရာ့ထင့္ ကို ပိုးသတၲဝါ သတ္ေရာ ထင္ဟူလည္းေကာင္း၊ ႐ိုးျပတ္လယ္ေတာကို စိုးျပတ္ လယ္ေတာဟူ၍လည္းေကာင္း ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထဲ ေျခာက္ေနရာ မွားယြင္းခဲ့သည္။ မူလစာဆိုသာရွိက “လြဲလိုက္ေလ စာစီသူရယ္” ဟု ဆိုရွာမည္သာ။ ဤ သည္မ်ားက စာ႐ိုက္သူ၏ အလြဲျဖစ္၏။
ေဖာင့္အေျပာင္းအလြဲေၾကာင့္ လြဲခဲ့ရသည္ဟု ယူဆရေသာ အလြဲမွာ ဤအရွင္က မေနာမယဂမၻီရဂ်ာနယ္ အမွတ္ (၈၃၄)၌ ေဆးမွန္မွန္ေသာက္ ေရာဂါ ေပ်ာက္ က်န္းမာေရးပညာေပးေဆာင္းပါးကို ေရး သားၿပီး စာစီစာ႐ိုက္ေပးလိုက္၏။ ဂ်ာနယ္ထြက္ရွိလာ ေသာအခါ TB ေရာဂါစြဲကပ္ေနသူမ်ားအတြက္ ေဆး ဝါးေကာင္းမ်ား ေပၚထြန္းလာခဲ့ေသာ္လည္း ဆရာဝန္ ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း သတ္မွတ္ထားသည့္ေဆး၊ ေဆးပတ္လည္ေအာင္ မေသာက္သံုးေသာ လူနာ မ်ားသည္ ေဆးမတိုးဘဲ အသက္ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရသည္ဟု ေရးသားခဲ့ရာ။ TB ၌ T တစ္လံုးတည္းသာပါရွိၿပီး၊ B ျပဳတ္က်ေနခဲ့သျဖင့္ အဓိပၸာယ္မေပၚျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ထိုေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္လံုး TB စာလံုးပါေသာ ေနရာ တိုင္း B ျပဳတ္က်ေနသျဖင့္ T ေရာဂါ၊ T ေဆးဝါး၊ T ေရာဂါပိုးဟု ျဖစ္ေနသည္။ “လြဲလိုက္ေလ ေဖာင့္ ရယ္” ဟု ေျပာရမလားမသိ။
ယခုကာလ၌ စ ႏွင့္ ဆ သံုးစြဲမႈ လြဲမွားသူက လည္း အမ်ားအျပား။ စ ႏွင့္ ဆ သည္ အကၡရာခ်င္း နီးကပ္သေလာက္ အဓိပၸာယ္က ဆန္႔က်င္ ေဝးကြာ လွသည္။ ဥပမာ စိုင္း ႏွင့္ ဆိုင္း၊ အျပင္းစိုင္း၍ လာခဲ့ပါဟု ဆိုလွ်င္ မနားမေန အျမန္ဆံုးလာရမည္ဟု ဆိုလိုသည္။ ခတ္ဆိုင္းဆိုင္း လာခဲ့ပါဟု ဆိုလွ်င္ ျဖည္းျဖည္း လာရမည္ဟု ဆိုလိုသည္။
စိုင္းဟူသည္ မရပ္မနားသြားျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ဆိုင္းက နားေနျခင္းျဖစ္၏။ သစ္ရြက္ေျြကသံ နာခံ ရင္း ဆိုင္းမယ္ ဟူေသာစကား၌ သစ္ရြက္ေၾကြသံကို နားေထာင္ၿပီး ေခတၲနားဦးမည္ဟု ဆိုလိုသည္။
ေစာေစာစီးစီးကို အခ်ိဳ႕က ေဆာေဆာဆီးဆီးဟု မွားယြင္းစြာ ေျပာဆိုေရးသားသည္ကိုလည္း ေတြ႕ ရဖူး၏။ ထမင္းဆာသည္ကို ထမင္းစာသည္ဟု၍ လည္းေကာင္း၊ အစစ္ကို အဆစ္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ မွားယြင္းေျပာဆို ေရးသားတတ္ၾက၏။
လက္ေတြ႕သာဓက တစ္ခုမွာ ၿပီးခဲ့ေသာ အာ ဇာနည္ေန႔မတိုင္မီက သတင္းစာ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ တြင္ စ ႏွင့္ ဆ လြဲၿပီး အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မ်ားႏွင့္အတူ ရဲေဘာ္ကိုေထြးလည္း အစစ္ပါသြား ရွာသည္ ဟူ၏။
ေဆာင္းပါးရွင္ ဆိုလိုသည္က ရဲေဘာ္ကို ေထြးပါ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ အတူ အဆစ္(အပို)ပါသြားရွာသည္ဟုျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ စ ႏွင့္ ဆ လြဲမွားစြာ ကြန္ပ်ဴတာ စာစီလိုက္သျဖင့္ ကိုေထြး အစစ္ပါသြားရွာသည္ဟု အဓိပၸာယ္သက္ ေရာက္ခဲ့ရသည္။
“ေအာ္ … လြဲလိုက္ေလ ေမာင္ပဥၨင္း ရယ္” ဟု ဆရာေတာ္ႀကီး ညည္းသလိုသာ ညည္း လိုက္ခ်င္ပါေတာ့သည္။
စိရံ တိ႒တု သဒၶေမၼာ
သဒၶမၼမ႑ိဳင္ဆရာေတာ္
