စိန္တာမယဆရာပိုင်

သိုက်ကလာလို့ အိမ်ထောင်မပြုရဘူး ဆိုတာမျိုးကလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ သိုက်နဲ့ညှိနှိုင်းပြီး အဆင်ပြေအောင် လုပ်ရင် အိမ်ထောင်ပြုလို့ လည်းရနိုင်ပါတယ်။

နဂါးကို လှည့်စားတာလေး တစ်ခုလောက် ပြောပါမယ်။ နဂါးဆိုတာကတော့ နဂါးသိုက်ပေါ့။ လူတွေက သိုက်နဲ့ပတ်သက်ရင် ပေါ့ဆကြပါတယ်။

အမှန်တော့ ရိုးရာဆိုတာ မိဘဘိုးဘွားတွေကနေ တရွေ့ရွေ့ ဆင်းသက်လာတာမျိုးပါ။ စိတ်ထားတတ်မယ်ဆိုရင် မိဟောင်း ဖဟောင်း ဘိုး ဟောင်း ဘွားဟောင်းလို သဘောထားပြီး ဒါနပြု စေတဲ့ သဘောပါပဲ။

အောက်လမ်းပညာလောကမှာ တစ်ဦးတစ်ယောက်တည်းကို ပညာစက်နဲ့ တိုက်ခိုက်လို့ရသလို လူတစ်အုပ်စုကြီးကိုလည်း တိုက်ခိုက်လို့ရပါတယ်။

ကြားဖြတ်အနေနဲ့ အပူးအကပ်အကြောင်း ရေးမိလို့ မင်းက ဘာကောင်မို့ ရေးနိုင်ရတာလဲ ဆိုတဲ့ အကြောင် မနောမယ

တစ်နေ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့ အမျိုး သားတစ်ယောက် တော်တော်လေး နောက်ကျမှ ရောက်လာကြပါတယ်။ နောက်ကျတယ်ဆိုတာက ကျွနုပ်သတ်မှတ်ချိန်ဖြစ်တဲ့ မနက်(၁၀း၃၀)နာရီးက နေ ညနေ (၄းဝဝ) နာရီတွင်းရဲ့ နောက်ပိုင်းအချိန်

သိုက်၊ နတ်၊ အပိုင်စား၊ မြို့တော်ရှင်ရွာ တော်ရှင် စသဖြင့် သက်ဆိုင်ရာပုဂ္ဂိုလ်တွေ၊ မမြင် အပ်သူတွေ အများအပြားရှိနေပါတယ်။ လမ်းတွေ ပေါ်မှာ သူတို့လည်း ဘာသာဘာဝ လျှောက်သွား

စနေသားတစ်ယောက် နေ့လယ်က ရောက်လာပါတယ်။ သူ့သူဌေးပိုင်ခြံထဲမှာ သူတို့မိသားစုကိုထားလို့ သူတို့မိသားစုပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ကြတာ တစ်ရက်ပဲရှိပါသေးတယ်။ မနောမယ

အားနာနာနဲ့ဒီဆောင်းပါးကိုရေးရမှာပါ။ ကျွနု်ပ်ဆီရောက်လာသမျှ သိုက်ဆက်တွေ ထဲမှာ အမြဲလိုလိုကြုံနေရတာကြောင့် ရေးသင့်တယ် ထင်လို့ ခုလို ရေးလိုက်ရခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ မနောမယ

  ပြီးခဲတဲ့ဆောင်းပါးက “သူတို့ဘယ်လို ပူးတတ်ကြသလဲ …”ဆိုတဲ့ခေါင်းစဉ်နဲ့ရေးခဲ့ပါတယ်။ ခုဆက်ရေးချင်တာကတော့ ပူးကပ်နေကြသူတွေရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ရောက်နေတဲ့ “နာမ်”ပိုင်ရှင်ဟာ တကယ်ရောက်နေတာလား၊ ကာယကံရှင်ရဲ့ စိတ်ပိုင်းကြောင့် ပူးကပ်နေသယောင်ဖြစ်နေတာလား ဆိုတာကို