ေမာင္ဥာဏ္စိန္

“ျမန္မာျပည္သည္ တို႔ျပည္၊ ျမန္မာစာသည္ တို႔စာ၊ ျမန္မာစကားသည္ တို႔စကား” ဟုဆိုၾက ေသာ္လည္း မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ လူငယ္မ်ား သည္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကို ေလ့လာမႈ၌ အားနည္း ၾကေပသည္။

ဗုဒၶရတနာ၊ ဓမၼရတနာ၊ သံဃရတနာတို႔ကို      ရတနာသံုးပါးဟု ဗုဒၶဘာသာတို႔သည္ ေခၚဆိုၾက သည္။ ထိုရတနာသံုးပါးအား ၾကည္ညိဳေလးစား ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာသူကို သရဏဂံုတည္သူဟု ေခၚဆိုေပသည္။ သရဏဂံုဟူသည္မွာ သရဏဟူ ေသာ

ဤအျဖစ္အပ်က္ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ အခ်ိန္မွာ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္ ေဆာင္းရာသီကာလတြင္ ျဖစ္ေပသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၆၆ ႏွစ္ခန္႔ကာလကျဖစ္၍ ဤစာေရးသူသည္ပင္ ေက်ာင္းသားအရြယ္သာ ရွိေပေသးသည္။ မနောမယ

ယေတာဟံ ဟဂိနိ အရိယာယ ဇာတိယာ ဇာေတာနာဘိဇာနာမိ၊ သဥၥိစၥပါဏံ ဇီဝိတာ ေဝါေရာေပတာ ေတန သေစၥန၊ ေသာတၴိေတ ေဟာတု ေသာတၴိ ဂမၻသာ။ မနောမယ

“မသာတစ္ေခါက္၊ ေက်ာင္းဆယ္ေခါက္” ဟူေသာ ျမန္မာ့ဆို႐ိုးစကားတစ္ခု ရွိပါသည္။ ဘုန္း ႀကီးေက်ာင္းသို႔ ဆယ္ေခါက္သြားသည္ထက္ အသုဘ တစ္ေခါက္၊ မသာတစ္ေခါက္ သြားလိုက္ရျခင္းသည္ ပို၍ တရားသံေဝဂ ရႏိုင္ေၾကာင္းကို

ကမၻာေလးရပ္ တရားစီရင္နည္းကို မ်က္ ေမွာက္ေခတ္ တရားစီရင္ေရးတြင္ က်င့္သံုးျခင္း   မရွိ ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ဥပေဒပညာျဖင့္ သက္ေမြးဝမ္း ေက်ာင္းျပဳသူမ်ားအၾကားတြင္ သိရွိသူနည္းႏိုင္ေပ သည္။ မနောမယ

၁၉၇၇ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၃ ရက္ သက္ဆိုင္ရာ မွ တာဝန္ေပးခ်က္အရ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဤေန႔ တြင္ ရခိုင္ျပည္နယ္၊ ေပါက္ေတာၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ ခဲ့ရပါသည္။

ေနရာကား ကုသိနာ႐ံုျပည္၊ မလႅာမင္းတို႔၏ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္အတြင္း၌ ျဖစ္၍ အခ်ိန္ကား မဟာ သကၠရာဇ္ ၁၄၈ ခု ကဆုန္လျပည့္ေန႔ျဖစ္ေပသည္။ သက္ေတာ္အားျဖင့္ ၈၀ ဝါေတာ္အားျဖင့္ ၄၅

အခ်ိန္မွာ မြန္းလြဲသံုးနာရီခန္႔ အခ်ိန္ျဖစ္ေပသည္။ တိတိက်က်ဆိုရလွ်င္ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၁၅ ရက္၊ မြန္းလြဲ သံုးနာရီခန္႔ အခ်ိန္ျဖစ္ေပသည္။ စစ္ေတြၿမိဳ႕ရွိ ရခိုင္ျပည္နယ္တရား႐ံုးတြင္ ႐ံုးကိစၥမ်ား

တစ္ေနကြယ္ ေသနယ္သို႔၊ တစ္ခါကူး။ ေမ့ေပ်ာက္ကာ မေသဘူးရယ္လို႔ မထင္လိုက္ပါႏွင့္။ ေနကြယ္တာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားလွ်င္ျဖင့္ ေသနယ္ရြာ၊ အခ်ိန္တန္သြားရလိမ့္မယ္။ တားလို႔မရဘူး။ (ဈာပနယပ္ေတာင္မွ သံေဝဂကဗ်ာတစ္ပုဒ္) မနောမယ